عالم غرق در خداست

روشنایی اتاق هیچ وقت از خود اتاق نیست

یا نور خورشید است

یا نور چراغ

نور هیچ وقت مغرور نمی شود که من کسی هستم

حتی اگر به او قدرت و اختیار بدهند

چون از خود چیزی ندارد تا بخواهد من بگوید

من و تو هم از خود چیزی نداریم

هرچه هست خدا است و لا اله الا خود او

ما ز دریاییم و دریا میرویم

عالم نه در محضر

که غرق در خداست

ما همه موج هایی هستیم

که شکلی از دریا به خود گرفته ایم

از خود هیچ نداریم 

هرچه هست فقر و احتیاج محض است

چند روز پیش

چادری دیگر خاکی شد

عالمی به عزا نشست

سقوط گل ها

به قتلگاه که رسیدند

خزان در زنان حرم 

به اوج خود رسید

جای دگر

مشک در دست و علم دست دگر

آب در مشک و علم دست دگر

سوزد اما عباس از آن لحظه ای

مشک در جایی علم جای دگر