کربلا
تو را می خواند
با پای پیاده
اگر دیدی کودکی در سبد است
تعجب نکن
فهمیده اند گهواره ای بی علی مانده...
یک جاهایی میرسی
با شوق میخواهند اطعامت کنند
پیاده روی شام
با شوق می خواستند تمسخر کنند
پاهایت که تاول زد
یاد پاهای
یتیمان حسین باش
قطب نمایی می خواهم
در این همه بیراهه
برای افتادن در
تنها مسیر
