الی کربلاء(10)

یک جاهایی میرسی

با شوق میخواهند اطعامت کنند

پیاده روی شام

با شوق می خواستند تمسخر کنند

الی کربلاء(9)

پاهایت که تاول زد

یاد پاهای

یتیمان حسین باش

الی کربلاء(8)

قطب نمایی می خواهم

در این همه بیراهه

برای افتادن در

تنها مسیر

الی کربلاء(7)

پاهایم بیشتر از خودم

از نرفتنم به کربلا ناراحتند

از آن روز که فهمیده اند کربلا نمی روم

عجیب دردی به خود گرفته اند

الی کربلاء(6)

تعجب نکن

وقتی کربلا میرسی هیچ غمی نداری

مادر به تو لبخند زده